Kızım Selin

Bu da kızım Selin. 5 yaşında ve Yeşim Anaokuluna gidiyor. Bu yıl 6 yaş grubunda olacak. Kız olduğu için babasına çok düşkün. Onu göremediği zamanlar çok huzursuz ve sürekli onu soruyor. Abisini çok seviyor ama istediğini yapmayınca çimdirmeyi de ihmal etmiyor
Okulda bir sürü arkadaşı var. Şevval, Sümeyye, İrem, Dilanur, Yunus Emre, Barış, Efe en çok oynadığı arkadaşları.

Anaokulumuzun çok güzel bir parkı var. Haftada 3 gün oraya gidiyorlar ve streslerini atıyorlar. Öğretmenlerini de çok seviyorlar. Öğlen uyku saatleri var, öğleden sonra kahvaltıda çikolatalı ekmek var, oyuncak saati, resim saati, televizyon saati.... Of be çocuk olmak varmış...

Dün Alerji Merkezindeydim...

Alerji her geçen gün artan bir problem biliyorsunuz. Dün Alerji Merkezinde randevum vardı. Doktorla görüştük ve bazı sorular sordu. Nereniz kaşınıyor? Hangi mevsinde daha yoğun alerji oluyorsunuz? Kulandığınız ilaç var mı? vs.gibi bir sürü soru... Daha sonra koluma 11 nokta koydular ve üzerine iaç damlattılar. Sonra da steril aletlerle (ucu sivri jilete benziyor) hepsinin üzerine birer kere batırdı. Merak etmeyin acımadı.20 dk.lık bir bekleyişten sonra noktaların 4 tanesi kabardı ama 2 tanesi çok daha fazla... Bende POLEN ve YABANİ OT alerjisi mevcutmuş. Yani pikniğe gidince neden dönüşte rahatsızlanıyorum anlaşıldı.
Pazartesi günü Rapor çıkartmak için hastaneye gideceğim ve daha sonra aşılarımın siparişi verilecek.
Sürecin nasıl işlediğine gelince: İlk başlarda haftada bir, bir süre sonra 15 günde bir, daha sonra 3 haftada bir ve ayda bir şeklinde bir süreç işliyormuş.Aşılama süresi en az 3 yıl imiş. Ama bunları çekmektense süreci başlatacağım. Kilolarımın nedeni de ortaya çıktı. Alerji kesici olarak kullandığım ilaç (AURES-Antihistamnik) iştah açıyormuş. İçinde kortizon varmış. İğnelerde kortizon olmadığı söyledi. Umarım aşının başlaması ile birlikte kilolarıma da elveda derim. Herkese alerjisiz bir hayat diliyorum...

En iyi arkadaşlar hayvanlardır; ne soru sorarlar, ne de kusur kabahat bulurlar.
George Eliot

18 Temmuz Evlilik Yıldönümümüz

Evleneli tam 10 yıl oldu. Geriye dönp baktığımda acı tatlı anılar, 2 tane güzel evlat, birikimlerimiz ve yüzümüzdeki çizgileri görüyorum. Çok çabuk geçti desem çoğunuz inanmayacaksınız. Ama hayat çok kısa. Üzülüp geçmişi kafaya takmaya değmez. Önünüze bakıp her anın tadını çıkarın. Birbirinizin kusurlarını hoşgörün, unutmayın ki kusursuz insan yoktur. Sadece çocuklarınız için değil kendiniz için yaşayın. Bir ara birbirimizi çok ihmal etmiştik. 15 günde 1 çocuksuz başbaşa dışarı çıkmaya karar verdik. İnanın çok etkili oldu. O zaman en basit şeyleri bile konuşmaya fırsatımız olmadığını, böylece iletişimin koptuğunu gördük.İnanın çok iyi geliyor. Zaman koşar adımlarla geçiyorsa eğer siz de anın mutluluğunu çıkarın. Biribirinizin kıymetini bilin. Canım, evlilik yıldönümümüz kutlu olsun. Birlikte daha nice uzun yıllara........

Off her tarafım kaşınıyor....

Haziran ayı başından beri her tarafım kaşınıyor.Özellikle de gözlerim ve burnum. Temmuzun 20'si oldu ama hala alerjim geçmedi. Canım çok sıkkın...Her an hapşırmak, elinizde sürekli mendille gezmek inanın çok zor.
Arkadaşımın biri de dikkatli olunmadığında astıma dahi çevirdiğini söyledi. İlk günlerde düzenli olarak alerji ilacı alıyordum ama açıkçası bıktım. Bursa Heykel'de bir alerji merkezi varmış. Ordan randevu aldım. SSK'lılara 8,5 TL karşılığında ana testleri yapıyorlarmış. Cuma günü gidip gelince sizleri gene bilgilendiririm.
Hem yazıyı yazıyor hem de kaşınıyorum....İnanın çok zor....

Diyete devam ama nereye kadar?

Diyetimin neredeyse 4.günü. Bu akşam da yürüyüşe çıkamadım. Üstüne üstlük de tatlı yedim. Ama arada kaçamak olur değil mi? Biraz önce de vişne sodamı içtim. Harikaydı! Kendimi motive etmek için beyaz bir kağıda ne yediğimi yazıyorum. İşin kötü yanı mutsuzum. Sanki tatlı yeyince mutluluk hormonum çok hızlı çalışmaya başlıyor. Damarlarımdaki kan daha hızlı akıyor. Ama tartıdaki kilomu görünce inanın hormon, tatlı teselli etmiyor insanı. Hele bir de kendimi fotoğrafta görünce gerçekten kilo vermem gerektiğini daha da iyi anlıyorum. Dostum Serpil'le aramızda tam 14 kg var.Ne kadar da çok....

Ben de zayıf olmak istiyorum....

Hem de çok kısa zamanda.....

Eski Dostumla Buluştum...

Canım dostum Serpil'le arkadaşlığımız 1990 yılına dayanmakta.İkimiz de evleneli 10 yıl oldu ama hala birbirimizden kopamadık. Onu o kadar çok özlemişim ki.....Diyette olmama rağmen tatlı yedik. Eski günlerimizi andık. Uzun zamandır hiç bu kadar çok gülmemiştim. Ben oldum onun yanında. İçimdeki yaramaz çocuk "Ye, gül, içinden geldiği gibi davran" dedi bana. O kadar çok özlemişim ki... Yıllar geçiyor İzmir ve Bursa'nın arasında kilometrelerce yol var. Mesafe uzak... Ama buna inat dostluğumuz köklerini daha da derin salıyor toprağa. Yıllanıyor, güçleniyor, herkes biribirinin yanında içindeki çocuğu buluyor.
Umarım çocuklarım da böyle sağlam dostluklar edinirler. Arkadaş çok ama dost bulmak çok zor.

MONOPOLY

Oğlumun adı Altan. Bu yıl ilkokul 2.sınıfı bitirdi. Tüm oğlan çocukları gibi o da yaramazlık yapmayı çok seviyor. Televizyon seyretmeye, bilgisayar oynamaya da tüm zamane çocukları gibi bayılıyor. Sevdiği hem de çok sevdiği bir şey daha var YEMEK YEMEK. Zaten yaşıtlarımıza göre kilomuz bir hayli fazla...

Bu yıl çalıştığım firma 80 tane çocuğu TEGEV'in yaz okuluna gönderdi. Benim oğlum da çok severek gitti çünkü kreş arkadaşları da ordaydı. . Böyle güzel bir ortamda arkadaşları ile karşılaşınca bir de ne yapmışlar???? MONOPOLY onamışlar.... Mutlulukları gözlerinden okunuyor değil mi???

Bugün Diyete Başladım....

Bu yaptığım ilk diyet değil ama umarım SON olur. Artık kilo vermek, zayıf ve hoş görünmek istiyorum...

Arkadaşımın bir tanesi bana sürekli "Hala yiyerek zayıf kaldıklarını düşünüyorsun değil mi?" diyerek yanlış yaptığımı bana anlatmaya çalışsa da ben mideme bir türlü söz geçiremiyorum. Benim gibilerin sayısı da hiç az değil biliyorum. Amacım 10 Kg vermek. Vermek ve bir daha onları geri almamak.

Şimdi yürüyüşten geldim ve arkadaşımın haftasonu benim için oluşturduğu bloga ilk yazımı yazıyorum.

Umarım yeni bir başlangıç olur ve verdiğim kilolar bloga yazdığım yazılar olarak hayatıma yansır. İstemek başarmanın yarısıdır derler... Şu an çok aç değilim ve istiyorum. Ama acıkınca ne olacak bilmiyorum...